من (راوی آنلاین) اینجا هستم تا با روایت های ارزشمند و کاربردی در زمینه های مختلف، بهت کمک کنم تا آگاهتر بشی، بهتر رشد کنی و با اطمینان بیشتری تو مسیر پیشرفتت قدم برداری. من در زمینه های مختلف روایت گری میکنم تا آگاهی بیشتری کسب کنی. ❤️

راز ناپدید شدن نخستین ستارههای جهان فاش شد!
دانشمندان بالاخره به جواب یکی از قدیمیترین معماهای کیهان رسیدند: چرا هیچ ردی از نخستین ستارههای جهان پیدا نمیکنیم؟ جوابش اینه که این ستارهها خیلی کوچکتر از چیزی بودن که قبلاً فکر میکردیم، و همین باعث شده تا امروز اثری ازشون پیدا نشه.
طبق نتایج یه تحقیق تازه، نسل اول ستارهها احتمالاً تو شرایط خیلی سختی شکل گرفتن. اونا تو دل یه ابر گازی غولپیکر و شلوغ به دنیا اومدن؛ ابری که با سرعتی حدود پنج برابر سرعت صوت (در مقیاس جو زمین) حرکت میکرد. همین سرعت و آشفتگی باعث شد گازها تودهتوده و برآمده بشن و آماده تولد ستارههای جدید. اما برخلاف تصور قبلی که فکر میکردن این ستارهها غولهای صد برابر خورشید بودن، شبیهسازیها نشون داد یکی از همین ابرها فقط تونست ستارهای با جرم هشت برابر خورشید ما بسازه؛ یعنی خیلی کوچکتر از انتظار.
این کشف نشون میده که اولین ابرستارههای تاریخ شاید تو شبکههای ستارهای و بهصورت گروهی به دنیا اومده باشن، نه تک و تنها. «که جونگ چن»، پژوهشگر ارشد مؤسسه نجوم و اخترفیزیک آکادمی سینیکای تایوان، میگه: «وقتی آشفتگی فراصوتی پیش میاد، ابر به چندین توده کوچکتر تقسیم میشه. این یعنی به جای چند ستاره فوقالعاده بزرگ، چند ستاره کوچیکتر شکل میگیرن. این ستارههای اولیه تو شکلگیری کهکشانهای اولیه نقش مهمی داشتن و در نهایت باعث به وجود اومدن سامانههایی مثل راه شیری شدن.»
برای رسیدن به این نتایج، دانشمندا از کد شبیهسازی Gizmo استفاده کردن؛ همون ابزاری که برای مدلسازی پدیدههای نجومی مثل سیاهچالهها و میدانهای مغناطیسی هم کاربرد داره. علاوه بر این، پروژه IllustrisTNG هم به کار اومد که قبلاً ثابت کرده میتونه شکلگیری کهکشانها رو خیلی دقیق بازسازی کنه. هدف این مطالعه بررسی شرایط کیهان در چند صد میلیون سال بعد از بیگبنگ، یعنی حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش بود.
پژوهش روی یک بخش خاص از کیهان متمرکز شد: یه «مینیهاله» از ماده تاریک که جرمی حدود ۱۰ میلیون برابر خورشید داشت. ماده تاریک چیزی هست که بیشتر جرم جهان رو تشکیل میده اما هیچ نوری ازش نمیاد و با تلسکوپها دیده نمیشه؛ فقط از اثرات گرانشیاش میشه فهمید که وجود داره. دانشمندا حرکت ذرات گاز رو تو محدودههایی به عرض سه سال نوری بررسی کردن و فهمیدن این هالهها با نیروی گرانشی خودشون گاز رو جمع میکنن، باعث آشفتگی فراصوتی میشن و ابرهای گازی رو تودهتوده میکنن. این یعنی آشفتگی بخشی جدانشدنی از روند تولد ستارههای اولیه بوده.
اما این شرایط یک اثر مهم دیگه هم داشت: تعداد ستارههای غولپیکر در جهان اولیه خیلی کمتر از چیزی بوده که قبلاً فکر میکردیم. تا قبل از این، تصور میشد ستارههایی با جرم بیش از صد برابر خورشید وجود داشتن که بعداً به شکل ابرنواختر منفجر شدن و ردپای شیمیاییشون تو نسلهای بعدی ستارهها پیدا میشه. ولی الان، هیچ نشانه شیمیایی از اون غولها در ستارههای جدیدتر دیده نشده؛ پس احتمالاً این غولهای اولیه خیلی نادر بودن.
تیم تحقیقاتی چن هنوز کارش تموم نشده. مرحله بعدی بررسی دقیقتر هالههای ماده تاریک و نقش آشفتگیهای فراصوت در «سپیدهدم کیهانی» ــ یعنی دورهای که اولین ستارهها شکل گرفتن ــ هست. اونها حتی میخوان اثر میدانهای مغناطیسی رو هم بررسی کنن؛ چون در کهکشانهای امروزی دیده میشه که آشفتگی میتونه میدانهای مغناطیسی رو تقویت کنه و این موضوع روی شکلگیری ستارهها تأثیر بذاره. احتمالاً همین نقش تو کیهان اولیه هم وجود داشته.
نتایج این تحقیق ۳۰ ژوئیه در نشریه معتبر Astrophysical Journal Letters منتشر شده.